Κάποτε δύο φίλοι ξαναβρίσκονται μετά από πολλά χρόνια. Έχουν ήδη γίνει πατεράδες κι έχουν κόρες της παντρειάς. Μετά λοιπόν από τα πρώτα τι κάνεις, παντρεύτηκες, κλπ. αρχίζει ο διάλογος:
– Τι γίνεται έχεις παιδιά;
– Αμέ έχω μία κόρη 23 ετών λέει αυτός.
– Παντρεμένη; Ρωτάει ο άλλος.
– Α! Που να στα λέω. Έγινε ένας γάμος κάτσε καλά. Τρεις μέρες γλεντούσαμε και χορεύαμε. Έπρεπε να ήσουν εκεί.
– Μπράβο, μπράβο, λέει ο άλλος.
– Αλλά δυστυχώς χώρισε μέσα σ ένα χρόνο λέει ο πατέρας.
– Τι κρίμα! λέει ο άλλος.
– Α! σε έξι μήνες ξαναπαντρεύτηκε. Λέει ο πατέρας. Έγινε ένας γάμος ιστορικός. Κράτησε μία βδομάδα. Καιρό είχε να δει ο κόσμος τέτοιο γλέντι.
– Σώπα λέει ο άλλος. Τουλάχιστον πρόκοψε; Ρωτάει.
– Μπα σε έξι μήνες ξανά χώρισε.
– Κρίμα ρε παιδί μου.
– Α! Κανένα πρόβλημα. Ξαναπαντρεύτηκε. Κι έγινε ένας γάμος που κράτησε δέκα μέρες. Εκεί να ήσουν να έβλεπες γλέντια. Ο κόσμος ακόμα μιλάει. Και συνεχίζει: Αλήθεια εσύ έχεις παιδιά;
– Ναι έχω μία κόρη. Λέει ο δεύτερος.
– Και τι δουλειά κάνει; Ρωτάει ο άλλος.
– Ε! και η δικιά μου που***α έγινε αλλά δεν το γλεντήσαμε τόσο!
