Ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών (για το γράφοντα), Ζινεντίν Ζιντάν κλείνει σήμερα τα 43 χρόνια ζωής και στο άκουσμα του ονόματός του κάθε φορά ξυπάνε μνήμες που μου υπενθυμίζουν γιατί λατρεύω το ποδόσφαιρο τόσο έντονα.
Τα παρατσούκλια που το συνοδεύουν πάρα πολλά, αλλά αυτό που του ταιριάζει γάντι είναι το «Άρχοντας του ποδοσφαίρου», διότι κυριαρχούσε σε κάθε του εμφάνιση. Τα βήματά του ήταν αργά, αλλά τόσο δυνατά που δεν τον έριχναν όλοι οι αντίπαλοι μαζί. Η τεχνική του είχε ξεπεράσει το τέλειο. Πραγματοποιούσε τα δυσκολότερα ποδοσφαιρικά κόλπα και τα έκανε τόσο απλά και εύκολα σαν να βρισκόταν σε παραλία στις Μαλδίβες. Έκανε ενέργειες που άλλοι απλά δεν τις φαντάζονται.
Ο άνθρωπος(;) Ζιζού έχει σηκώσει τα πάντα, όντας αυτός ο πρωταγωνιστής κάθε φορά. Κατάφερνε να ανεβάζει την εκάστοτε ομάδα του πολλά σκαλιά ποιοτικά, διότι ήξερε να παίρνει το καλύτερο από κάθε του συμπαίχτη, ανάλογα τις δυνατότητες του καθενός.
Κάποιοι άσχετοι του ποδοσφαίρου τόνιζαν ότι ο Γάλλος ήταν αργός απλά και μόνο για να μειώσουν το αψεγάδιαστο παιχνίδι του, παραβλέποντας πως η ευφυΐα του ξεπερνούσε την ταχύτητα και του γρηγορότερου ακόμα παίχτη που βρισκόταν στον ίδιο αγωνιστικό χώρο μαζί του.
Υπήρχαν στιγμές ή καλύτερα δημιουργούσε στιγμές που αναρωτιόσουν λογικά «Τι έκανε;» ή αναφωνούσες «Δε γίνονται αυτά τα πράγματα» και ήταν το χαρακτηριστικό της εξοχότητάς του. Για παράδειγμα το γκολ με την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, το οποίο δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις:
ή το απίστευτο γκολ στον τελικό του τσάμπιονς λιγκ κόντρα στη Λεβερκούζεν, το οποίο δύσκολα θα επαναληφθεί ποτέ:
Για αυτά και για πολλά ακόμα ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι ο Ζιζού (Ιησούς) του ποδοσφαίρου. Χρόνια πολλά και ευχαριστούμε που υπάρχεις!
