Αναρτήθηκε: 26 Οκτωβρίου, 2014 στις 1:21

Ένας καθηγητής μπήκε ένα πρωινό στην τάξη του, κρατώντας ένα ποτήρι που είχε μέσα λίγο νερό. Προχώρησε προς τη έδρα του, καλημέρισε τους μαθητές του και στη συνέχεια, χωρίς να πει τίποτα άλλο, σήκωσε το ποτήρι ψηλά με το χέρι του.

Έμεινε ακίνητος για μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να τον δουν όλοι. Στη συνέχεια χωρίς να κατεβάσει το χέρι του, ρώτησε τους μαθητές του:

«Πόσο νομίζετε ότι ζυγίζει αυτό το ποτήρι με το νερό;»

Κάποιος από τη τάξη φώναξε 50 γραμμάρια, κάποιος 100 γραμμάρια και κάποιος άλλος 150 γραμμάρια.

«Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ξέρω αν δεν το ζυγίσω» είπε ο καθηγητής. «Αλλά η ερώτηση μου είναι, τι θα συμβεί αν το κρατήσω για λίγα λεπτά έτσι ψηλά με το χέρι μου;» συνέχισε.

«Τίποτα» συμφώνησαν όλοι μαζί οι μαθητές του.

«Σωστά. Τι θα συμβεί όμως αν το κρατήσω σε αυτή τη θέση για μια ολόκληρη ώρα;» ξαναρώτησε ο καθηγητής.

«Το χέρι σας θα αρχίσει να σας πονάει» του απάντησε ένας μαθητής από το βάθος της αίθουσας.

«Έχεις δίκιο. Ποιος θα μου πει τώρα τι θα συμβεί αν κρατάω έτσι το ποτήρι με το νερό για μια ολόκληρη μέρα;» ρώτησε πάλι ο καθηγητής.

«Το χέρι σας θα μουδιάσει. Μπορεί να πάθετε κάποια σοβαρή μυϊκή ζημιά, ακόμη και παράλυση. ΄Ίσως να χρειαστείτε και ιατρική φροντίδα» του απάντησε ένα κορίτσι από τα μπροστινά θρανία.

Όλη η τάξη γέλασε δυνατά με την απάντηση της.

«Πολύ σωστά» της είπε ο καθηγητής χαμογελώντας και συνέχισε απευθυνόμενος προς όλη την αίθουσα: «Αλλά όλα αυτά επειδή σήκωσα απλά ένα μισογεμάτο ποτήρι νερό; Το βάρος του είναι αυτό που θα μου προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά;»

«Όχι φυσικά» απάντησαν μαζί όλα τα παιδιά.

«Τότε τι είναι αυτό που θα προκαλέσει τον ισχυρό πόνο του χεριού μου και το μυϊκό στρες;» τους ρώτησε.

Οι μαθητές άρχισαν να συζητούν μεταξύ τους προσπαθώντας να βρουν τη σωστή απάντηση.

Τους διέκοψε η φωνή του καθηγητή: «Τι πρέπει να κάνω αυτή τη στιγμή για να σταματήσω να πονάω και να αποφύγω την επίσκεψη μου στο νοσοκομείο;»

«Να αφήσετε το ποτήρι κάτω» του είπε ένας από τους μαθητές του.

«Ακριβώς!» του είπε με δυνατή φωνή ο καθηγητής και συνέχισε ακουμπώντας το ποτήρι πάνω στο γραφείο του:

«Τα προβλήματα της ζωής είναι σαν αυτό το μισογεμάτο ποτήρι νερό. Κρατήστε τα για λίγα λεπτά στο κεφάλι σας και όλα θα πάνε καλά. Έστω και αν μοιάζουν ανυπέρβλητα, με αυτό το τρόπο θα βρείτε τη δύναμη να τα προσπεράσετε.

Αν όμως τα κουβαλάτε για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα σας ταλαιπωρήσουν περισσότερο. Το κεφάλι σας θα αρχίσει να πονάει.

Κρατήστε τα στο μυαλό σας για ακόμη μεγαλύτερο διάστημα και θα σας παραλύσουν. Δεν θα είστε σε θέση να κάνετε τίποτα άλλο πια.

Είναι σημαντικό να σκέφτεστε τις δυσκολίες και τα προβλήματα της ζωή σας, αλλά είναι ακόμη πιο σημαντικό να τα ξεχνάτε στο τέλος κάθε μέρας πριν πέσετε να κοιμηθείτε. Να τα αφήνετε πίσω σας και να προχωράτε μπροστά.

Με αυτόν τον τρόπο θα ξυπνάτε κάθε μέρα φρέσκοι και δυνατοί. Έτοιμοι να χειριστείτε οποιοδήποτε πρόβλημα. Κάθε δυσκολία που θα βρεθεί στο δρόμο σας!

Για αυτό κάθε φορά που θα τελειώνετε τη μέρα σας, να θυμάστε να αφήνετε κάτω το ποτήρι με το νερό!»