Η βόμβα ναπάλμ αναπτύχθηκε για πρώτη φορά το 1942, σε ένα μυστικό εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ στη Μασαχουσέτη, από μια ομάδα χημικών με επικεφαλής τον Louis Fieser.

Οι Αμερικανοί δοκίμασαν έναν πρώτο τύπο της βόμβας το 1944 στα νησιά του Ειρηνικού, εναντίον των Ιαπώνων.

Στις 9 Μαρτίου του 1945, με βόμβες ναπάλμ τα αμερικανικά βομβαρδιστικά κατέκαψαν το Τόκιο. Κάτι τέτοιες αποστολές στην Ιαπωνία, και μετά στην Κορέα, κατέστησαν σαφές ότι οι βομβαρδισμοί με ναπάλμ δεν ήταν «στοχευμένοι»: άμαχοι και μάχιμοι ήταν ένα για τα βομβαρδιστικά.

Στον Ελληνικό εμφύλιο, η ναπάλμ χρησιμοποιήθηκε το 1948-49 – για την ακρίβεια, ένας πιο εξελιγμένος τύπος από τον αρχικό. Έλληνες πιλότοι που έριξαν ναπάλμ είπαν ότι το «όπλο δεν προσέφερε πολλά. Ήθελε επίπεδο έδαφος για να απλωθεί η φλόγα, όχι κατσάβραχα, όπως στη δική μας περίπτωση». Για τους αντάρτες, βέβαια, ήταν ένας εφιάλτης: ελάχιστα μέτρα από το σημείο όπου απλώνεται η φλόγα, πεθαίνεις από ασφυξία, ενώ αν το εύφλεκτο τζελ βρει δέρμα και αναφλεγεί, για να το σβήσεις θα πρέπει να βγάλεις και το δέρμα μαζί.

Η ναπάλμ ως «βρώμικο» όπλο είναι ταυτισμένη, φυσικά, με το Βιετνάμ. Η φωτογραφία της μικρής Κιμ που τρέχει να γλιτώσει έχει τη δική της ιστορία και, πάντως, αναδεικνύει το πρόσωπο που πήρε ο πόλεμος τον περασμένο αιώνα, επιβεβαιώνοντας τον Αμερικανό στρατηγό Σέρμαν του αμερικανικού εμφυλίου, ο οποίος έλεγε: «Ο πόλεμος είναι κόλαση».

Φωτογραφία της μικρής Κιμ

Πηγή: apocalypsejohn.com