Μετά από 7 χρόνια και πολλές αναβολές ξεκινά την Τρίτη η δίκη των ιδιοκτητών γνωστής αλυσίδας φούρνων, που λειτουργούσε ως βιτρίνα μεγάλου κυκλώματος σωματεμπορίας με θύματα γυναίκες από την Ανατολική Ευρώπη που εκδίδονταν χωρίς τη θέλησή τους στα νυχτερινά μαγαζιά που διατηρούσαν οι κατηγορούμενοι, προκειμένου να «ξεχρεώσουν» τη βίζα τους στην Ελλάδα.
Οι λεπτομέρειες της δράσης του κυκλώματος που φέρνει στο φως το Έθνος της Κυριακής είναι σοκαριστικές. Οι γυναίκες συντηρούνταν με κοκαΐνη για να μην αντιδρούν και κρατούνταν φυλακισμένες ως θύματα trafficking από τα μέλη της σπείρας των διακινητών τους.
Όπως αναφέρει το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, τo Νοέμβριο του 2008, αστυνομικοί του τμήματος Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ., σε συνεργασία με την Ιντερπόλ, πραγματοποίησαν την επιχείρηση με κωδική ονομασία «Λευκός Αρτος», συλλαμβάνοντας 23 άτομα ως μέλη της σπείρας.
Η δίκη αναμένεται να ξεκινήσει σε πρώτο βαθμό την Τρίτη στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων.
Παρόντες θα είναι ως μάρτυρες οι αστυνομικοί που συμμετείχαν στην επιχείρηση, όχι όμως και οι κοπέλες-θύματα του κυκλώματος, οι οποίες έχουν «εξαφανιστεί».
Στο βούλευμα-καταπέλτη του Συμβουλίου Εφετών που δημοσιεύει η εφημερίδα περιγράφεται λεπτομερώς ο τρόπος λειτουργίας των στριπ σόου, της σωματεμπορίας και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος που γινόταν από τους ιδιοκτήτες της αλυσίδας αρτοποιίας και τους συνεργάτες τους. Στους 23 κατηγορουμένους αποδίδονται οι κατηγορίες της συγκρότησης δομημένης εγκληματικής οργάνωσης, διακριτούς ρόλους και διαρκή δράση, «με σκοπό τη διάπραξη πλείστων κακουργημάτων και συγκεκριμένα την οικονομική και γενετήσια εκμετάλλευση αλλοδαπών γυναικών, από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων».
Λόγω της σοβαρότητας της υπόθεσης, ο εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών είχε δώσει τότε εντολή να δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα των συλληφθέντων και των κατηγορουμένων για τη συγκεκριμένη υπόθεση, σε μια προσπάθεια προστασίας του κοινωνικού συνόλου. Σήμερα, το περιθώριο δημοσιοποίησης των στοιχείων έχει λήξει και, ενώ έχουν περάσει 7 χρόνια, τίποτα δεν έχει τελεσιδικήσει. Όλοι -ακόμη και οι φερόμενοι ως εγκέφαλοι- κυκλοφορούν ελεύθεροι, συνεχίζοντας (και επεκτείνοντας) τις επιχειρήσεις άρτου, διατηρώντας ταυτόχρονα και τα στριπ σόου στην Αττική.
Όπως περιγράφεται στο βούλευμα, οι εμπλεκόμενοι «συγκρότησαν δομημένη εγκληματική οργάνωση, με αδιαμφισβήτητο αρχηγό τον… (σ.σ.: αναφέρεται το όνομα του ιδιοκτήτη αλυσίδας φούρνων) και δεύτερο τη τάξει τον αδερφό του… με διακριτούς ρόλους και διαρκή δράση και με σκοπό τη διάπραξη πλείστων κακουργημάτων».
Τις γυναίκες εντόπιζαν μέλη της οργάνωσης στις χώρες προέλευσής τους και η διακίνησή τους προς την Ελλάδα γινόταν μέσω «γραφείου ευρέσεως εργασίας» που συνεργαζόταν άμεσα με το κύκλωμα. Εκμεταλλευόμενοι την ευάλωτη οικονομική και κοινωνική θέση των όμορφων κοριτσιών, τις ξεγελούσαν ότι θα έρθουν στην Ελλάδα για δουλειά. Αφού εξασφάλιζαν τη συναίνεσή τους, τις προμήθευαν με τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα και τα εισιτήρια και οι γυναίκες έφταναν στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος.
Εκεί, τις παραλάμβανε Μολδαβός υπήκοος και τις εγκαθιστούσε σε διαμερίσματα του κυκλώματος. Τις καλλονές νομιμοποιούσαν με την έκδοση πλαστών λιθουανικών διαβατηρίων, ενώ τις έβαζαν να καταθέσουν και αίτημα ασύλου. Την ίδια στιγμή, τα πραγματικά τους ταξιδιωτικά έγγραφα τα κρατούσαν οι ίδιοι, λέγοντας ότι για τις «εξυπηρετήσεις» αυτές οι κοπέλες τούς χρωστούσαν 30.000 ευρώ, τα οποία έπρεπε να ξεπληρώσουν. Με χρήση βίας και απειλές σε βάρος τους, τα μέλη του κυκλώματος ωθούσαν τα θύματά τους στη χρήση κοκαΐνης, «τις εξανάγκαζαν να προβαίνουν σε ερωτικά ραντεβού και ασελγείς πράξεις με πελάτες των νυχτερινών τους κέντρων που διατηρούσε η οργάνωση στην περιοχή της Αττικής, αποκομίζοντας μεγάλα οικονομικά οφέλη, τα οποία στη συνέχεια νομιμοποιούσαν μέσω της αλυσίδας φούρνων. Προκειμένου να αποφεύγουν τους ελέγχους των διωκτικών αρχών, είχαν συστήσει την κυπριακών συμφερόντων offshore εταιρεία με έδρα τη Μ. Βόδα», σημειώνεται στο βούλευμα.
Η περίπτωση της Μαρίας: Πώς κατάφερε να δραπετεύσει παρά τον εγκλεισμό, το ξύλο και τις απειλές και να πάει στην Αστυνομία.
Οι γυναίκες-θύματα trafficking δεν επιτρεπόταν να συνάπτουν φιλίες και να κάνουν γνωριμίες με θαμώνες των δύο στριπ σόου μαγαζιών. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μίας κοπέλας από τη Ρωσία, της Μαρίας, η οποία περιέγραψε στις καταθέσεις της τη διαδικασία με την οποία έφτασε στην Ελλάδα και εξαναγκάστηκε σε πορνεία. Η κατάσταση χειροτέρευσε όμως όταν αποφάσισε να βγει για καφέ, χωρίς να έχει ενημερώσει τα «αφεντικά» της, με έναν υπάλληλο σε ένα από τα δύο νυχτερινά κέντρα.
Οταν το έμαθαν οι «επιστάτες» της, τη χτύπησαν και την απείλησαν ώστε να μη συμβεί ξανά, ενώ τον υπάλληλο τον ξυλοκόπησαν βάναυσα και στη συνέχεια τον απέλυσαν.
Μετά το περιστατικό, τη Μαρία τη μετέφεραν σε διαμέρισμα της οδού Ηρακλείου, που ανήκε στην αρτοποιία, όπου την κρατούσαν κλειδωμένη, χωρίς κινητό και την άφηναν να βγει μόνο για να πάει στο στριπ σόου. Τελικά, η κοπέλα κατάφερε να αποδράσει και ζήτησε βοήθεια από τις Αρχές.
«Η μάρτυρας ανέφερε τα ονόματα των νεαρών γυναικών που είχαν αναγκαστεί με απειλές να εργάζονται στα καταστήματα έναντι αμοιβής, διευκρινίζοντας ότι το ποσό της ήταν ημερησίως 40 ευρώ, και ότι, ανάλογα με τα ποτά και τους ατομικούς χορούς, έπαιρνε επιπλέον χρήματα, αφού συμπλήρωνε τουλάχιστον 15 κάρτες (ποτού). Το ωράριο εργασίας της ήταν 11-6 τις καθημερινές και ως τις 8 τα Σαββατοκύριακα, έξι μέρες την εβδομάδα…
Για όλα έδινε εντολή ο ιδιοκτήτης της αρτοποιίας», τονίζεται στο νομικό κείμενο.
Στο βούλευμα παρατίθενται και άλλες μαρτυρίες γυναικών που είχαν την ίδια μοίρα.
Πηγή: Έθνος
