Ερευνητές στις ΗΠΑ κατάφεραν για πρώτη φορά να αναπτύξουν στο εσωτερικό ενός ποντικιού τμήματα ενός ανθρώπινου εντέρου, τα οποία αρχικά είχαν δημιουργηθεί στο εργαστήριο με «πρώτη ύλη» μια σειρά από βλαστοκύτταρα.
Είχε προηγηθεί το 2010 η κυτταρική καλλιέργεια για πρώτη φορά στο εργαστήριο μερών ανθρώπινου εντέρου.
Το επίτευγμα αποτελεί άλλο ένα βήμα στην εδώ και χρόνια εξελισσόμενη προσπάθεια των επιστημόνων να δημιουργήσουν εκ του μηδενός μέσα στο ίδιο το σώμα του ασθενούς όργανα αποτελούμενα από πολύπλοκους ιστούς. Τελικός στόχος της αναγεννητικής ιατρικής είναι να καταστεί περιττή στο μέλλον η μεταμόσχευση ενός οργάνου από άλλον άνθρωπο ή ζώο, κάτι που απαιτεί πολυετή και δυνητικά επικίνδυνη φαρμακευτική αγωγή για την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς, προκειμένου ο οργανισμός του να μην απορρίψει το ξένο μόσχευμα.
Στο μεταξύ, μια χρησιμότητα τέτοιων επιτευγμάτων είναι ότι θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να μελετούν καλύτερα σε πειραματόζωα διάφορες ανθρώπινες ασθένειες και να πειραματίζονται με νέα φάρμακα. Στην περίπτωση του εντέρου, αυτό αφορά από γενετικές γαστρεντερικές παθήσεις έως τον καρκίνο και τη νόσο του Κρον.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Μάικλ Χέλμραθ του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου και του Νοσοκομείου Παίδων του Σινσινάτι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «Nature Medicine», σύμφωνα με τη βρετανική «Ιντιπέντεντ», ξεκίνησαν με σωματικά κύτταρα (δέρματος και αίματος), τα οποία -μέσω γενετικού αναπρογραμματισμού- μετέτρεψαν σε πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα.
Στη συνέχεια, με τη βοήθεια ενός χημικού «κοκτέιλ», εξειδίκευσαν αυτά τα βλαστικά κύτταρα στο εργαστήριο, έτσι ώστε να γίνουν κύτταρα εντέρου, τα οποία μετά καλλιέργησαν περαιτέρω, προκειμένου να μεγαλώσουν και να δημιουργήσουν μεγαλύτερα τμήματα του ανθρώπινου εντέρου.
Τελικά, μεταμόσχευσαν αυτά τα «οργανίδια» (ή οργανοειδή) σε ποντίκια, όπου, μετά από περίπου δύο μήνες, είχαν πλέον ωριμάσει και είχαν αναπτύξει σχεδόν όλους τους βασικούς ιστούς, που περιέχει ένα πλήρως ανεπτυγμένο ανθρώπινο έντερο. Είχε προηγηθεί γενετική τροποποίηση των πειραματόζωων, ώστε το ανοσοποιητικό σύστημά τους να μην απορρίψει το ανθρώπινο μόσχευμα, το οποίο είχε εμφυτευτεί πάνω στα νεφρά των ζώων.
«Η ιδέα είναι ότι μια ημέρα θα είναι ίσως δυνατό να αναπτύσσουμε ιστούς για αντικατάσταση μέσα στον ασθενή, χωρίς την ανάγκη να κάνουμε μεταμόσχευση οργάνου, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά την ικανότητα των ίδιων των κυττάρων να αυτοοργανώνονται σε ένα λειτουργικό όργανο», δήλωσε ο Μάικλ Χέλμραθ.
Οι ερευνητές διευκρίνισαν πάντως ότι θα χρειαστούν ακόμη αρκετά χρόνια έρευνας, εωσότου κάτι τέτοιο εφαρμοστεί ευρέως στην κλινική πρακτική.
